Zomerschoentjes in de sneeuw.
De stoep is glad en duwt haar naar de straat.
Paniek.

De straat zwijgt en kijkt met witte boosheid.
Vallen.
Opstaan.
Voorzichtig schuifelen naar de overkant, naar de redding.

Maar ook hier zegt de stoep: ‘ga weg, ik moet je niet!’
Angst.
Een stille traan.
Weer de straat op schuifelen zomerschoentjes naar de overkant.

‘Wég’ zegt de stoep, ‘ik moet je niet!’
Zomerschoentjes, want niemand houdt van je.