Ik weet natuurlijk niet hoe gij erin staat, maar ik ben nog altijd van mening dat ‘normaal’ betekent dat er maar twee seksen zijn. En als iemand zijn lijf wil verbouwen, dan moet hij dat zelf maar weten, maar ik blijf het zottigheid vinden. Iedereen doet wat hij wil, maar de voorwaarde is wel dat ze de kop van mijn kleinkinderen gerust laten. En al zeker hun lijf, maar dat is een andere kwestie.

Een kind in verwarring brengen is niet moeilijk. Een kind dat begint te puberen zijn kop onnozel maken is nog gemakkelijker. Dus wat ze in de scholen bezig zijn zint mij niet echt.

Mijn twee kleinzonen kwamen vertellen over hun seksuele voorlichting in de klas. Ze vonden de hele vertoning gênant, en toen ik vroeg hoe ze het zouden vinden om een meisje te zijn kreeg ik een smoel die op onweer stond: ‘Jeikes, ik een meisje? Néééé zulle!’

Enfin, het is mij duidelijk dat die content zijn met hunne piemel en dat die nog een tijdje mag blijven hangen. En in een latere fase misschien zelfs een keer staan.

Ik ben niet zeker of ik op die leeftijd zo vastberaden zou geweest zijn. Maar gelukkig zaten we in die tijd nog niet in een maatschappij die op hol geslagen was, en vond iedereen het normaal dat ge op een bepaald moment een ander lijf kreeg.

Serieus, ik vond het de hel.

Wat moest ik met die bubbels aan mijn lijf die daar begonnen op te zetten? Ik was best tevreden hoe het voorheen was, waarom moest daar nu verandering in komen? En dan nog maar gezwegen van die maandstonden. Wat een smerige boeltje vond ik dat. En ik moet bekennen dat ik bijna een feestje heb gegeven toen die menopauze er aankwam. Eindelijk verlost van die troep.

Versta me niet verkeerd, ik ben content dat ik een vrouw ben. Ik zou voor geen geld willen ruilen. Vraag me niet waarom, het is gewoon een vastgeroeste overtuiging, een gevoel dat zich niet laat commanderen.

Het is en blijft natuurlijk het zwakke geslacht. Allez, is dat eigenlijk wel zo? Ik lees vandaag in mijn leugentjeskrant dat er een vrouw haar man heeft mishandeld. In het hondenhok opgesloten en kokend water over hem gekieperd. Die vent dacht zeker niet dat hij de sterkste was in dat huishouden.

Er bestaat nu een boek, een beetje zoals de DSM4 of 5 voor (psychische) ziekten, dat alle soorten van gender beschrijft. Ge kunt het zo zot niet bedenken. Het is genoeg dat ge vindt dat ge in uw geest geboren zijt als een paard, dat ge u dan een label kunt aanmeten en erbij hoort. Want de diversiteit staat voorop, nietwaar?

Zoals die neger die zich voelde als een Belg en vond dat ze hem meteen moesten naturaliseren.

En in SM heb je mannen die zich graag gedragen als een hond en in hun blootje uitgelaten willen worden. Mij goed, zolang ze niet op mijn oprit kakken mogen ze hun goesting doen.

Pas op, ik ben verder wel een verdraagzaam mens zulle, maar ge moogt mij niet verbieden om ermee te lachen en te dollen. Als we ons bakkes niet meer mogen opendoen en een boete riskeren omdat we ‘neger’ zeggen, terwijl ik vroeger zilverpapier verzamelde voor de arme negertjes, en als we niet meer mogen lachen met de vlechtjes van de joden of met de moslim madammen die  op het strand zitten te zonnen, ingepakt in twintig gordijnen, dan heb ik de neiging om nog veel harder dat soort dingen te gaan roepen die tegenwoordig met afschuw worden bekeken.

Woorden en taal zijn er om te gebruiken. Ze vinden nog altijd woorden bij uit, dus waarom zouden we er gaan afschaffen? Hoe meer woorden, hoe beter we ons kunnen uitdrukken.

Maar er is ook een plezant kantje aan die hele heisa. Ge kunt de mensen tegenwoordig veel rapper shockeren dan vroeger. Indertijd moest ik daarover meer nadenken, maar tegenwoordig is het al bingo als ge gewoon uw gedacht zegt. Niks leuker dan verontwaardigde blikken die uw richting uitkomen.

Ach, het schone aan de mens is dat hij ondeugend blijft! Laat u vandaag dus maar eens goed gaan.

Fijne dag en tot blogs!