Neen, ik vind het niet zo pienter om nu als bezetene kakpapier in te slaan. Al kan ik het wel begrijpen, want ik schijt ook wel in mijn broek voor deze nieuwe vijand. Misschien is dat de reden waarom mensen zich zo massaal op dat artikel smijten, omdat ze niet met vuile billen willen lopen. Daar dient dat ding toch voor, niet?

Maar als het niet van uw billen afloopt, dan zou ik zeggen: koop er niet meer dan anders, ge zijt daar verder toch niks mee.

Maar het moet gezegd: kakpapier is niet niks. Het is een belangrijk item en we gebruiken het allemaal. Niet alleen voor tussen onze billen, maar soms ook al eens om uwe neus mee te snuiten bij gebrek aan iets anders, of om de wc-bril mee af te kuisen als er viezeriken opgezeten hebben als ge ergens dringend moet waar ge niet thuis zijt.

Anderzijds moeten we ook niet overdrijven in het toewijzen van belangrijkheid aan dat onding.

Ik heb in mijn jonge leven mijn billen afgekuist met gazettenpapier. We liepen toen wel allemaal met inkt op onze kont, maar daar veegden we ons gat aan. Ge kon dat toch niet zien, want lekker verstopt in de onderbroek. ’t Was soms wel lastig wanneer het papier een beetje ‘geglaceerd’ was, want dan schoof de troep geheid uit en kreeg je de boel niet echt schoon.

Het waren de tijden van ‘het gat in de plank’ en het was buiten in een kotteke te doen met een deur waarin vaak een harteke was uitgezaagd, kwestie van decoratie of om naar buiten te kijken terwijl ge uw gevoeg deed. Om te verluchten was het niet nodig. Het tochtte daar als de pest en het was koud in de winter. Alleen in de zomer nam een mens zo’n stukske gazet om te lezen wat er op stond. Vaak frustrerend, want de clou van het verhaal stond meestal op het stukske dat een ander al tussen zijn billen had gewreven.

Kakpapier, dat heb ik altijd genoeg in huis. Daar heb ik geen corona voor nodig. In dit huis zijn diverse redenen tot hogere consumptie. Zo zit ik meer dan vroeger op de pot sinds mijn darmoperatie (maar verder loopt het goed, dank u), maar het is vooral die kleinste van mijn zoon die er echt een handje van weg heeft om in een ommezien een hele rol door de chasse te jagen. Blijkbaar heeft hij een hekel aan vieze billen en dat laat zich voelen in mijn toilet.

Ik moet het niet ver gaan zoeken: hij heeft een aardje naar zijn vaartje. Toen mijn oudste zoon een peutertje was wilde ik hem wat zelfstandigheid bijbrengen. Ik leerde hem hoe hij zelf zijn poep moest afvegen, maar hij bleef pertinent roepen: ‘Moeke, moeke, ik heef gedaan kaka!’ Ik geef toe: slechte communicatie. Nu zou ik hen leren om duidelijker te zijn, want het is niet omdat je meldt dat je iets gedaan hebt dat iemand anders dan in gang moet schieten. Eigenlijk had hij moeten roepen: ‘Moeke, kom afkuisen!’, maar zover was ik toen nog niet.

Wanneer ik hem dan – een beetje gefrustreerd – vroeg waarom hij dat zelf niet deed, dan kreeg ik als antwoord een gerimpeld neusje in zijn gezichtje en zei hij: ‘Dat is vies!’

Enfin, eind goed, al goed. Hij is nu 44 jaar en gelukkig doet hij het allang zelf. Ziet ge mij al bezig?

Alles valt altijd in zijn plooitjes. Zo ook die corona-toestand. Mensen, hou de glimlach erin!

Tot blogs!