Je hebt een bijeenkomst en je komt te laat. Je voelt je ongemakkelijk bij het binnenkomen en je geeft omstandig de reden waarom je te laat bent…. Herken je dat?

Je krijgt onverwacht bezoek, net op het moment dat je in je kasten aan het rommelen bent en de hele inhoud over de vloer slingert. Je geeft omstandig uitleg waarom je aan het rommelen was, want je was op zoek naar dat ene potje…. Herken je dat?

Je wil je bezoek een drankje aanbieden maar je hebt niet in huis wat ze vragen. Je legt uit dat het op je boodschappenlijstje stond maar nog geen tijd gehad om naar de winkel te gaan…. Herken je dat?

Je vriendin kijkt afkeurend wanneer je frieten bestelt in het restaurant, want je had toch gezegd dat je wilde lijnen. Je legt haar uit dat je al twee weken geen frieten meer hebt gehad en dat je al flink wat kilo’s kwijt bent door al je inspanningen, en dat je het daarom dus wel verantwoord vindt… Herken je dat?

Wij hebben nogal de neiging om uitleg te geven bij wat we doen, en vooral wanneer we menen dat hetgeen we doen niet helemaal in lijn is met wat van ons wordt verwacht.

Zo lang dat voor jou luchtig blijft en onbelangrijk, is er niets aan de hand.

Maar wanneer het een gewoonte wordt die eerder ongemakkelijk aanvoelt, wanneer je het gevoel hebt dat je iets ‘moet’ zeggen, of wanneer je heel erg je best doet om zo goed mogelijk uit te leggen wat nu eigenlijk de reden is van je gedrag, dan zit het mis.

Sommigen onder ons drijven het zelf zo ver dat ze er niet meer bij stil staan dat ze zichzelf voortdurend lopen te verantwoorden tegenover anderen.

Ben jij zo iemand? Sta er dan eens even bij stil waarom het zo belangrijk is dat die ander weet wat jou drijft.

Denk jij dat anderen jou voortdurend moeten of mogen beoordelen? Waarom laat jij je beoordelen? En waar halen die anderen de macht of het lef vandaan om jou te mogen beoordelen?

De kunst is om jezelf toe te laten jezelf te zijn. Doodsimpel, gewoon jezelf. Zonder uitleg, zonder verantwoording, zonder veel woorden. Je hebt het recht je ruimte in te nemen, het recht dingen te doen zonder dat iedereen daarvan op de hoogte moet gebracht worden.

Ben je te laat op je bijeenkomst? Mompel een vluchtige ‘sorry’ en ga zitten. Op die manier stoor je veel minder dan dat je een heel verhaal begint op te dissen. En het voelt een stuk steviger.

Is er rommel in je huis omdat je met iets bezig was? Jij hoeft niets uit te leggen. Het is jouw huis en je doet er wat je wil. Het is de bezoeker die te nemen of te laten heeft.

Heeft je vriendin commentaar op wat je eet of wat je koopt? Zeg haar dat het jouw keuze is op dit moment. Punt.

Geef de macht over jezelf niet weg door de ander telkens in de positie van ‘beoordelaar’ te plaatsen. Je bent zelf wijs genoeg om over jezelf te oordelen, en dat is vaak al erg genoeg.

Bang dat men je gaat ‘ver-oordelen’ als je geen uitleg geeft? De kans is heel groot dat het niet gebeurt. Integendeel, mensen zullen je veel meer respecteren. En stel dat iemand je toch negatief zou vinden of je dropt, bekijk het dan als het bewijs dat die persoon iemand is die je geen vrijheid geeft om jezelf te zijn. Misschien is het dan zelf een bevrijding wanneer iemand jouw weg verlaat.

En wat moet je dan doen als iemand je uitgesproken ‘waarom?’ vraagt? Er zijn vele mogelijkheden om daarop te antwoorden, allemaal een beetje afhankelijk van wie er voor je staat en waar het over gaat. Maar hier alvast een paar tips om je op weg te helpen. Volgende antwoorden zijn mogelijkheden:

– Is dat belangrijk voor jou om dat te weten?

– Dat is gewoon wie ik ben en wat ik doe.

– Het kwam gewoon zo uit.

– Moet ik mij verantwoorden?

– Jij hecht er blijkbaar meer belang aan dan ik.

Succes!!