Ik heb vele mensen ontmoet wiens energie je zienderogen zag afnemen omdat ze zich in een omgeving bevonden waar ze zich heel vaak ergerden om anderen. Het is begrijpelijk dat je frustratie voelt wanneer je zelf je uiterste best doet en wanneer je ziet dat anderen er hun voeten aan vagen. Maar wat schiet je ermee op?

Een eerste stap om jezelf weer in balans te krijgen en een gevoel van rust over je te krijgen is aanvaarding.

De wereld waarin wij geboren worden is niet volmaakt, en dat zal hij ook nooit worden. Misschien is het wel de bedoeling dat we in een onvolmaakte wereld moeten vertoeven om onszelf te kunnen ontplooien.

En elk mens is op weg naar ontwikkeling. De ene staat al wat verder dan de andere op het ene vlak, en de andere staat dan weer verder op een ander vlak. Bovendien is onze eigen norm mogelijk ook niet de juiste? Wie zal het zeggen.

Probeer het los te laten, probeer te aanvaarden dat ieder mens anders is, dat iedereen het recht heeft om niet volmaakt te zijn, dat elkeen zijn eigen normen heeft en dat die niet altijd overeen komen met onze eigen norm.

Je kan je ergeren aan iemand die door het rood licht rijdt, maar wat schiet je daarmee op? Als je dat wil veranderen dan moet je politie agent worden, en dan nog is dat geen voldoende oplossing, want je kan niet tegelijk aan elk kruispunt gaan staan.

Leef volgens je eigen norm, en laat de wereld rondom je draaien. Help mensen die om hulp vragen om het beter of anders te doen, en laat anderen de tijd om ervaringen op te doen en daaruit te leren.

En mochten anderen door hun handelen over jouw grens gaan, dan is het een kwestie van je assertiviteit boven te halen!