Een gek onderwerp, maar toch iets waar menig spreekuur mee gevuld werd in mijn praktijk. Er valt heel wat over te vertellen.

Vooreerst zijn er de mensen die sterk zijn in het structureren van dingen, in het organiseren en het ordenen. Dat is een pro, een sterke competentie die te meer erg wordt gewaardeerd in het bedrijfsleven. Daar moeten de dingen snel en efficiënt gebeuren, en daar moeten mensen op elkaar afgestemd zijn. Dat kan het beste via vaste afspraken, structuur en regels.

Maar de valkuil van de gestructureerde mensen is zoals heel vaak: dat mensen hun sterkte gebruiken als oplossing voor alles.

Iemand die in de knoei zit en sterk is in analyse zal vaak de zaken analyserend aanpakken om het probleem op te lossen. Iemand die sterk is in besluitvaardigheid zal snelle beslissingen nemen om het anders aan te pakken. Iemand die sterk is in sociale vaardigheden zal zijn vrienden optrommelen.

En de gestructureerde? Hij/zij gaat nog meer structureren. Maar vaak beseffen we zelf niet dat we onszelf de stress injagen door te veel structuur. Alles moet op orde zijn, alles moet in orde zijn, we moeten overzicht hebben, anders krijgt de stress de overhand. Maar net die drang naar structuur is wat ons stress bezorgt, en dat is iets wat velen onder ons niet beseffen.

De kunst is om het te leren loslaten.

Dat betekent niet dat je voortaan de chaos moet laten botvieren. Dat betekent alleen dat je moet leren om weer je voeten op de grond te krijgen, leren om realistisch naar die over-gestructureerdheid van je te kijken.

De kunst is om ritme en regelmaat in je leven te hebben. Dat is goed voor je gezondheid, dat is goed als je in een gezin leeft of met anderen samen. Het samenzijn wordt daardoor voorspelbaar en eenvoudiger. Op geregelde tijdstippen slapen en waken, eten en drinken, gaan werken, ontspannen,….

En het is ook handig om je omgeving en je bezigheden wat efficiënt in te richten. Zorg dat je spullen een vaste plaats hebben, en leg gebruikte spullen steeds terug op die vaste plaats. Maar daarover afspraken met je gezinsleden.

Maar verder hoeft het niet te gaan. Beschouw je huis, je tuin, je werk, de wereld om je heen, als een gebruiksvoorwerp, als een omgeving waarin je mag bewegen, waarin je dingen kan ondernemen, waarin je creatief mag zijn en waarvan je mag genieten.

En dat geldt net zo goed voor de chaoten onder ons. Laat je niets dicteren door de maatschappij, maak jezelf niet wijs dat alles er ‘gelikt’ moet bij liggen. Je huis, de wereld is er om in te leven, om te gebruiken, om in bezig te zijn. Niet om voortdurend op te ruimen of te structureren in vakjes.

Je keuken is geen toonzaal, je slaapkamer is geen hotelkamer, je living is een plaats waar je leeft, kletst, leest, geniet.  Kook in je keuken, ontspan in je slaapkamer, geniet in je living, en doe je werk op je werk.

Het leven is een voortdurende cirkel. Het is nooit af, en dat hoeft het niet te zijn. De strijk is ‘ongoing business’. Maak jezelf niet wijs dat het moet ‘af’ zijn, want dat is het nooit. Het koken komt altijd terug, het poetsen komt altijd terug. Doe het tussendoor, en doe het vooral met plezier. En het mag ook wel eens een keertje blijven liggen. Probeer je daar niet te druk over te maken. Er komt wel een moment dat je er zin in hebt.

Niemand wil als grafschrift ‘Hij/zij was een proper mens’. Wel zoiets als: ‘Hij/zij was leuk in omgang’ of vul zelf maar in wat jij wil.

En om af te sluiten nog even dit. Het is zeker niet wetenschappelijk bewezen, maar ik heb in mijn praktijk vaak gezien dat de minder gestructureerde mensen onder ons het meest creatief zijn. Waar wachten we nog op?