Is het leven vreugdeloos? Heb je een dip? Heb je zorgen? Pieker je?

Maak dan even de bedenking dat jij heel wat meer in handen hebt om een omkeer te maken in die toestand.

Mogelijk heb je ooit al het verhaal gehoord van de oude indiaan die op stap ging met zijn kleinzoon. Hij vertelde zijn kleinzoon dat hij het gevoel had dat er twee wolven in hem woonden die voortdurend vochten met elkaar.

De ene wolf was degene die vond dat de wereld fout zat, dat er te veel verdriet en onrechtvaardigheid was. De andere wolf vond dat de wereld best wel mooi was in zijn onvolmaaktheid, en dat mensen warm en lief waren voor elkaar.

Zijn kleinzoon luisterde aandachtig naar het verhaal en vroeg: ‘Maar opa, als die wolven vechten met elkaar, wie zal er dan uiteindelijk winnen?’

Waarop de oude indiaan antwoordde: ‘De wolf die ik blijf eten geven zal overleven. De wolf die ik niet meer voedt, die zal sterven.’

Wij gebruiken onze gedachten als voedsel voor onze negatieve emoties. Je gedachten zijn in dat geval je grootste vijand.

Gedachten zijn datgene wat je emotie uitlokt, en je emotie zorgt ervoor dat je een reactie vertoont. Altijd in die volgorde: gedachte – emotie – reactie.

Maar je kan je gedachten ook tot vriend maken.

En ik hoor je nu zeggen: ‘ja maar, die gedachten komen zonder dat ik erom vraag’. Dat kan best. Maar van zodra die gedachten opkomen ben jij degene die de baas bent en ben jij degene die bepaalt wat je verder met die gedachten zal doen.

Je kan erin meegaan, je kan erin verdrinken. Maar je kan ze ook wegduwen. Telkens weer. En dat wil niet zeggen dat je niet mag piekeren, maar doe dat niet de klok rond. Las desnoods een piekermoment in waarin je jezelf toelaat om even mee te dobberen. Maar na het piekeruurtje is het weer voorbij. Dan heb je weer ruimte om je leven te leven zoals jij dat wil.

Moeten we dan altijd positief denken? Neen hoor. Ik ben niet degene die je gaat vertellen dat je elke ochtend voor de spiegel moet gaan staan en tegen jezelf moet vertellen hoe fantastisch je wel bent en hoe mooi het leven is.

Maar je kan wel meer naar binnen bij jezelf gaan kijken en ontdekken wie je echt bent en wat je echt wil. En vervolgens alles op alles zetten om je talenten, om je uniek-zijn te ontplooien.

En los daarvan ook durven dankbaar zijn voor al de dingen die wij intussen als zo normaal beschouwen: het warme water uit de douchekraan, het dak boven ons hoofd, de liefde en de vriendschap die we delen, een kind dat de wereld ontdekt, een vogel die overvliegt…

Of gewoon blij zijn dat je leeft. Want dàt is pas iets enig!