Een tijd terug las ik in de krant dat een aanzienlijk aantal mensen bij hun partner blijven omwille van ofwel het geld, ofwel de kinderen.

Nu hoor je mij niet zeggen dat ik voorstander ben van scheidingen. Ik weet als geen ander dat het een behoorlijk moeilijke stap is, en het is niet de bedoeling dat men om de minste ruzie uit elkaar moet gaan.

Vandaar dat het ook niet slecht is dat mensen niet onbesuisd stoppen met hun relatie omdat het financieel een zware dobber zou worden of omdat de kinderen dat niet fijn zouden vinden. Tijd brengt vaak raad. Het is goed om je boosheid, je verdriet of je eenzaamheid even te laten bekoelen. Mogelijk kom je tot de conclusie dat je die ene toch nog liever ziet dan je aanvankelijk dacht.

Maar uiteindelijk en over de tijd heen mag er maar één reden zijn om bij elkaar te blijven, en dat is dat je iemand graag ziet.

En dat je niet meer alle dagen die kriebels in je buik voelt is heel normaal, en dat blijkt bovendien nog een gelukkig toeval te zijn ook. Want de wetenschap is erachter gekomen dat verliefdheid zodanig veel van je lichaam vergt dat het niet zou kunnen overleven indien die verliefdheid zou blijven bestaan.

Verliefdheid is de start van graag zien, van de ander aanvaarden zoals die is, van verwonderd te zijn over het anders zijn van die ander, van samen te zijn en dingen samen te doen, mekaar begrijpen, steun bieden en vinden bij elkaar.

Als dat graag zien er al lange tijd niet meer is, dan is het tijd om op te krassen. Er is niets zo eenzaam als eenzaam zijn met twee.

En het spreekt voor zich dat er bij gelijk welke scheiding nooit winnaars zijn maar slechts verliezers waar het gaat op materieel vlak, maar op emotioneel vlak zal je zeker winnen eenmaal de rouwperiode achter de rug is. Want dat is het: een rouwperiode die je door moet. Bij sommigen wordt dat een gevecht, bij anderen is dat loslaten. Er zijn geen twee scheidingen dezelfde.

Ben jij ongelukkig in je relatie, en ben je dat al lang? Kap ermee. Laat je niet afschrikken door geld, en blijf ook niet bij elkaar omwille van de kinderen. Ook al zouden er geen klinkende ruzies zijn, kinderen voelen best wel aan dat hun ouders niet gelukkig zijn, en het komt de sfeer in het gezin zeker niet ten goede. Ik heb vaak mensen over de vloer gekregen die me zegden dat ze zoveel liever hadden gezien dat hun ouders zouden gescheiden zijn om zelf uit die spanning te mogen ontsnappen.

Bang om alleen te zijn? Dat ben je nu al, dus waar gaat het om?

Geef jezelf de kans om je innerlijke zelf weer te ontdekken, om te houden van wie je bent en te ontdekken wat je echt wil in het leven.

En vergooi je leven niet om redenen die geen redenen zijn en die je geluk in de weg staan.