Ons moeder noemde het indertijd ‘menselijk opzicht’. Ik vond het een rare uitdrukking, maar ik merk nu dat ik niet direct een alternatief kan vinden.

‘Menselijk opzicht’ dus. Ik denk dat het zijn voordelen heeft. Het is een vorm van sociale controle die ervoor zorgt dat we ons een beetje gedragen, dat we een beetje zelfdiscipline leren krijgen en ons leren aanpassen.

Jammer genoeg heb ik in mijn praktijk veel mensen gezien die daarin een aantal bruggen te ver gaan. En ik pleit zelf ook niet altijd onschuldig. Er is voor velen onder ons nog werk aan de winkel.

Zo zijn er degenen onder ons die na een uitje met vrienden of na een familiefeestje de hele conversatie van de avond opnieuw in hun hoofd laten afspelen, op zoek naar wat ze zelf hebben gezegd, hoe mensen daarop gereageerd hebben, en of ze daar toch niet in de mist zijn gegaan. Wat zouden de anderen denken? Was ik wel OK?

Of je hebt degenen die hun gordijnen aan de voorkant dicht doen wanneer ze ziek thuis zijn, omdat de buren toch maar niet zouden zien dat ze in de zetel liggen te rusten. Zoiets doe je niet overdag.

Ga jij ook rekening houden met de smaak van je gezelschap wanneer je voor je kleerkast staat om iets uit te kiezen?

Hoeveel mensen met een burnout heb ik voortdurend moeten aansporen om naar buiten te komen, want ze vonden het toch niet kunnen dat ze een collega zouden ontmoeten terwijl ze in ziekteverlof waren.

Durf jij ook niet ‘neen’ te zeggen wanneer iemand jou wil voorbijsteken aan de kassa of een andere aanschuif-gelegenheid? Want misschien zouden de mensen je dan wel afkeurend aankijken en je een onmens vinden.

Of – zoals in een eerdere blog al aangehaald – ga jij bij alles wat je doet een uitleg geven zodat anderen je toch maar niet zouden veroordelen?

Laten we eens massaal afleren om ‘el sympatico’ te willen zijn. Je hoeft niet bevriend te zijn met de hele wereld, en het is ook niet mogelijk om door iedereen sympathiek gevonden te worden. Zolang we ons respectvol gedragen naar anderen is dat al heel mooi. Je hoeft je niet uit te sloven om de goedkeuring van jan en alleman te krijgen.

Jij bent de enige die jezelf echt goed kent. Waarom zou je dan anderen – die jou dus minder goed kennen – over jou laten oordelen?

Je kan anderen niet verbieden om een oordeel te vormen. Dat is hun recht. Maar het is jouw recht om je niet te storen aan dat oordeel. Leef je leven. Het is van jou.