De eerste dag alleen thuis. Dat moet lukken, en als zeker als ik merk dat Herman de vaatwas al heeft leeggemaakt voordat hij naar het werk vertrok. Maar wat een schat is dat toch!
Mijn ochtend begint met koffie en de ochtendkrant, en een ongewenste niesbui.
Niezen. Ge wilt het niet geweten hebben als uw darmen met nietjes aan mekaar hangen en uw spieren zijn doorgesneden. Ik heb op dat moment mijn fantasie niet in het gareel. Dan zie ik daar vanbinnen dingen open spetteren dat het niet schoon is.
Ik ben content dat ik alleen thuis ben, want Herman zou dat heel grappig vinden wanneer ik van die rare nies-geluiden maak die helemaal niet gelijken op nies-geluiden.
En weet ge waarom hij dat grappig zou vinden? Loontje komt om zijn boontje.
Hij was bij het skiën gevallen en had zijn ribben gekneusd. En op de koop toe kwam hij thuis met een verkoudheid. En elke keer dat hij moest niezen maakt hij zo’n geluid als ‘Aaahwoehheeee’. Ik kreeg daar de slappe lach van.
Het leven is hard en ge krijgt altijd lik op stuk voor al uw daden.
Verder gaat het voorspoedig. Dat wil zeggen dat ik me niet geroepen voel om stil te zitten.
Nog eens naar boven tsjokken, wassen, aankleden, bed maken. Vervolgens naar bijna dagelijkse gewoonte een uur met mijn dochter aan de telefoon hangen, het eten klaar leggen dat ik tegen vanavond wil klaar maken. En jawel, intussen hebben de kinderen geantwoord en kan ik ons weekendje boeken. Dat gaat heerlijk vlot.
En dan….
is het uit. Afgelopen. Pijn.
Gatver, gatver…
Neerliggen, Annie. Luisteren naar uw lijf. Ik vind mijn lijf veeleisend. Ik hou niet van veeleisendheid. Ik vind dat mijn lichaam zou moeten leren luisteren naar mij, maar zo werkt het blijkbaar niet. Alweer een leerpunt. Ik zal nooit oud genoeg worden om nog alles te leren waar ik niet goed in ben. Dus ik kom zeker nog eens terug. Noem het een herkansing, een bisnummer.
Misschien word ik in een volgend leven de zoveelste president van Frankrijk, of van Amerika. Of misschien word ik een hond met vlooien. Ik heb er geen idee van of ge hierboven een vinger in de pap hebt alvorens ze u terug sturen.
Het zou wel tof zijn mocht ik hier dan een paar bekenden tegen komen. Dat wil zeggen dat ik hoop dat jullie ook nog het een en het ander te leren hebben en dat jullie ook een bisnummer krijgen.
Enfin, voorlopig zullen we eerst afmaken wat er nu op ons bord ligt. En nog wat pillen slikken in afwachting dat mijn commandant-lichaam beslist dat ik nu braaf genoeg ben.
Geduld. Zucht.
Geniet van jullie mobiliteit. Een mens beseft het te weinig wanneer het goed gaat, maar ’t is een voorrecht. Pak het vast!
Lieve schat… Kus uw twee pollen dat ge uwen Herman hebt… Geniet, al is dat soms moeilijk, van de luxe van het niet zelf te hoeven doen. En ja kinderen reageren niet op vragen… Al zitten ze de ganse dag met dat ding in hun handen, das overal zo! Die electrische fiets, das een zaligheid.. ik heb zelfs een extra batterij voor langere trips… Maar ik zit dan ook met een competitie beest in huis, als ik vraag om ergens te stoppen voor koffie of bij lekker weer, ge fiets toch maar als’t lekker weer is, een crème glace zegt die zonder blikken of blozen… We stoppen wel is als we gaan toeren.. toeren.. wat zijn wij hier eigenlijk aan’t doen… Asfalt kijken en trappen!!! ik heb zelfs nen chip laten steken want ik kon met mennen electrische fiets niet volgen! Dus leuk zo een electrische fietsken… Allez meisje… swanjeert die darmkes en de rest van uw lijf.. zoveel vlugger kunde uw positie in het huishouden terug innemen! Knufs xxx
Paulette, gij moet dringend een eigen blog opzetten!
Daar zeg je zoiets, geweldig boeiend wat ik hier allemaal lees, beter dan een boek. Verder doen dames en heren, ik ben fan 😉
Dank je wel, Grietje, zo leuk dat je geniet van het lezen en dat je het laat weten!
Haha…
Super evolutie, om het wat te versnellen kan je je al huppelend visualiseren… dat helpt echt ? En dat fietsje, goed idee. Annieke, rusten, liggen en nog eens rusten … je hebt nog jaaaaaaaren de tijd om vanalles te doen! En je darmkes moeten helen he. Als je moet niezen, neus heel hard dichtknijpen zodat het overgaat hihi ??? straks komt er een nieuwe Annie, als herboren ??
voilà zie, Ik begin eraan, het oplappen van mensen is hier een dagelijkse bezigheid en na mijne eerste koffie en je blog is het een waar genoegen! Hele dikke knuf ?
Lieve Chris, Dàt is het zie. Ik ga met dat visualiseren moeten beginnen. Jij bent de expert en ben blij dat je me eraan herinnert! En ja, die neus dichtknijpen dat lukt in de meeste gevallen, maar soms is er zo een snelle snoodaard bij die tussen de mazen glipt… Heb een fijne, helende dag vandaag. Je gaat weer een hoop mensen gelukkig maken. Zaligheid.
annie, haast en spoed is zelden goed, luister naar je lichaam, dan ben je binnenkort weer het hippe naarstige vrouwtje.
Groetjes en spoedig herstel
rita
Ik ga mijn best doen, Rita. Ik had al een deal willen sluiten met mijn lijf, maar blijkbaar zijn er geen compromissen mogelijk in dit geval…
Volhouden Annie, dat ‘ luisteren naar je lichaam’!!
Nog even tjee volhouden en dan kan jij weer het commando over je eigen lijf over nemen!! Geduld is een schone zaak !!??
Alles komt goed hoor! Geloof me maar!( en al klinkt dat een beetje raar om te zeggen… maar ik kan t weten???)
Spoedig herstel!!???
Groetjes,
Leen
Dat is waar Leen, ik was het bijna vergeten dat jij ook al zo’n calvarieberg achter de rug hebt. Maar jij was toch ook een plantrekker en je liet je niet al te gauw tegenhouden om dingen te doen, hé. Zeg nu zelf… Maar ik snap het. Dank je voor de goede raad.
Annie, als je dan toch, in een eventueel volgend leven, president wilt worden kies dan toch een serieus land. Anders kan je ook nog ‘first lady’ als optie nemen. Dat biedt langer perspectieven.
Wat ook leuk is om doen als je niet weet wat doen is – ik zeg maar iets – je moderne wiskunde van destijds eens herhalen.
Hou je taai !
Tof dat je meedenkt, Johan. Maar de wiskunde…. laat die beker aan mij voorbij gaan.
Wat een evolutie, je beseft het niet maar je luistert naar jouw lichaam ! Schitterend en in die boekjes ga je nogal iets ontdekken over jouw lichaam hoor! Je zal ook commentaren lezen over lotgenoten die elektrisch fietsen en als jouw steak wat te hard gebakken is dan heb je alvast voer voor die blog. Ik wens je alvast een goed herstel toe, niet te spoedig maar wel goed, want met al die wilde plannen…
Bedankt, Kim! Komt allemaal goed. Kan niet anders met al die toegezonden positieve vibes!