Hotel Sint-Lucas, here we come…

 

Speciaal voor al die lieve vrienden die me zegden: ‘Ik ben content dat ge weer goed genezen zijt, maar anderzijds was het toch plezant om uwen blog te lezen…’

Op 4 juli ga ik nog eens naar dat fameuze hotel en zal ik mijn wedervaren met u allen delen. Neen, ge moet u niet ongerust maken. ’t Heeft allemaal niet veel om het lijf. Ik ga gezond binnen en ik hoop er nog gezonder buiten te komen. En mocht het anders uitdraaien, dan zijt ge de eerste om het te weten.

Zoals iedereen al wel weet ben ik de verstokte roker die nu al kweetniehoelang een oorlog aan het voeren is met die stinkstokken, maar nog altijd geen karakter genoeg heeft om er af te blijven.  De sigaret en ik, wij hebben een haat-liefde verhouding, en dat zijn de meest hardnekkige.

En dat heeft zo zijn gevolgen voor mijn arme longen. Ze hebben er mij gelukkig hierboven een sterk stel meegegeven, maar als ge genoeg paft, dan krijgt ge die ook wel kapot. En nu gaan ze daar in het ziekenhuis eens grondig naar kijken en mij veel preken geven en dikke vingers maken en nog van dat fraais.

En het goede nieuws is dat ik daar uitgangsverbod krijg zodat ik niet kan gaan roken. Dat wordt dus een marteling. Maar wel eentje voor het goede doel.

Ik was er vandaag een half uur te vroeg voor mijn afspraak, en wat doet ons Annie dan? Natuurlijk, in het rookkot eentje gaan paffen. En daar kwamen de herinneringen al direct weer opduiken onder de vorm van drie gasten die daar serieuze gaas aan het geven waren.

Zegt de ene tegen zijn maten: ‘ ik ‘em gistere direct vijf Euro gescoord, jong, zo gemakkelijk dat da ging. Maar dat is met mijnen hond hé. Mensen geven gemakkelijk als ge nen hond bij hebt. Ik probeer azo mijn huur bijeen te scharten. En da gaat goed.’

En de andere vertelde over nog een andere maat die er niet bij was dat hij ‘hem een toet op ze bakkes had gegeven want hij kwam weer staan zeiken, en hij had hem nochtans de nacht ervoor onderdak gegeven, de zak’.

Aaaaaah, ’t zal weer stof opleveren, ik voel het aan mijn kleine teen. Al zal de inspiratie deze keer niet uit het rookkot komen.

Tot blogs.

 

 

 

3 gedachten over “Hotel Sint-Lucas, here we come…

  1. Meiske…wat deed ge mij schrikken…
    desnoods kom ik daar in Lucas helpen.
    Lieve Annie, ze gaan u daar niet alleen aankunnen. Ik hoop echt dat dit nu gaat lukken. Ik duim alvast en ook voor je lieve Herman…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *