Natuurlijk willen we graag dat de ander snapt wat we willen, hoe we in mekaar zitten, wat ons stoort en hoe anders we zijn. En zelfs al zeggen we dat allemaal, dan toch gebeurt het dat die ander het niet snapt, helemaal niet reageert zoals wij het zouden verwachten of zoals wij dat zouden wensen. Hoe komt dat toch?

Het gaat erom dat je een aantal regels in acht moet nemen om echt gehoord te worden, om ervoor te zorgen dat je boodschap overkomt en dat er ook iets mee wordt gedaan.

Als je iets wil duidelijk maken aan de ander, tracht dan in de eerste plaats te beschrijven wat er zich werkelijk afspeelt, datgene wat waarneembaar is voor de ander.

Dat wil zeggen dat je heel concreet aangeeft welke situatie, welke gebeurtenis of welk gedrag je stoort. Wees alert dat je niet enkel je emotie laat spreken. Duw die zo mogelijk even opzij.

Ga die ander ook niet de volle lading geven en hem of haar opzadelen met oude koeien. Hou het een beetje verteerbaar voor de ander en gooi niet alles op een hoop. Dat betekent dat je rekening moet houden met de veranderbaarheid van mensen. Wij zijn best wel in staat om ons aan te passen, maar niet aan honderd dingen tegelijk.

En uiteraard is het al even belangrijk dat je geen eeuwigheid wacht vooraleer je ergens mee op de proppen komt. Tracht het gesprek zo snel mogelijk te openen van zodra je bij jezelf merkt dat er iets niet goed zit. Jouw tegenspeler moet nog in staat zijn om zich te herinneren waar je het over hebt. Het gaat er dus om voldoende direct te zijn. Al moet het toch ook wel wat doordacht gebeuren. Ga niet al te veel op impulsen af.

En uiteindelijk moet je ook wel bereid zijn om je eigen openheid te tonen, om je flexibiliteit aan te geven ten aanzien van de ander en om open te staan voor commentaar op jouw gedrag, op jouw interpretatie, op jouw wensen.

Op die manier is de stap niet ver meer om tot een rustige consensus te komen.

Succes!